افتادگی پلک میوژنیک
پتوز مادرزادی:
درمان افتادگی پلک در اصفهان پتوز مادرزادی نوعی افتادگی پلک است که در بدو تولد وجود دارد. در این حالت، زمانی که کودک در رحم مادر است، عضله بالابرنده به درستی رشد نمی کند، بنابراین عملکرد آن مختل می شود. معمولاً کودکانی که با پتوز مادرزادی به دنیا می آیند قسمت بالایی میدان دید آنها مسدود شده است، بنابراین برای دیدن این ناحیه باید سر خود را کمی به عقب خم کنند. اگر پتوز مادرزادی شدید درمان نشود، ممکن است منجر به مشکلات بیشتری در بزرگسالی شود. یکی از مشکلاتی که می تواند با عدم درمان پتوز در دوران کودکی ایجاد شود تنبلی چشم است. با توجه به آسیبی که پتوز مادرزادی درمان نشده بر بینایی کودک وارد می کند، پزشک ممکن است توصیه کند که برای جلوگیری از عوارض بعدی، عمل جراحی در سنین پایین روی کودک انجام شود.
پتوز اکتسابی:
افتادگی پلک اکتسابی نوعی افتادگی پلک است که در بدو تولد وجود ندارد، اما به مرور زمان و در سنین بالاتر در پلک ها ایجاد می شود. پتوز اکتسابی انواع مختلفی دارد که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد.
افتادگی پلک آپونورتیک:
این نوع پتوز که شایع‌ترین پتوز خفیف تا متوسط در بزرگسالان محسوب می‌شود، ناشی از اثر جاذبه و پیری سلول‌های عضلانی بالابرنده و تاندون مربوطه است. برداشتن یا تخریب تاندون پلک که ممکن است در اثر التهاب مزمن، جراحی، آسیب فیزیکی یا استفاده از لنزهای تماسی سخت ایجاد شود، از جمله دلایلی است که افتادگی پلک آپونورتیک را تشدید می کند. معمولاً این نوع افتادگی پلک با بهبود وضعیت تاندون مربوط به عضله بالابرنده از طریق جراحی قابل بهبود است.
افتادگی پلک میوژنیک:
این نوع پتوز در اثر برخی بیماری ها، عضله بالابر عملکرد مناسب خود را از دست می دهد که در نتیجه بالابر نمی تواند پلک را بلند کرده و در جای مناسب قرار دهد. برخی از بیماری ها مانند میاستنی گراویس، دیستروفی میوتونیک، دیستروفی عضلانی چشم، میوپاتی های مادرزادی، چشمی مزمن پیشرونده خارجی و میتوکندریوپاتی عواملی هستند که باعث پتوز میوژنیک می شوند.
افتادگی پلک نوروژنیک:
همانطور که از نام این نوع پتوز مشخص است، علت آن آسیب عصبی است. در این حالت، آسیب یا عملکرد نادرست اعصاب مربوط به چشم، اعصاب سمپاتیک یا قسمت های مربوط به پلک در سیستم عصبی مرکزی منجر به افتادگی پلک می شود. مکانیسم این نوع افتادگی پلک به این صورت است که اعصاب مرتبط با ماهیچه های پلک که وظیفه بلند کردن پلک را بر عهده دارند آسیب می بینند و در نتیجه این ماهیچه ها پیامی برای انجام عملکرد خود دریافت نمی کنند. عدم دریافت پیام عصبی توسط ماهیچه های پلک منجر به منقبض نشدن این عضله و بلند نشدن پلک می شود. سندرم هورنر یکی از بیماری هایی است که در آن عصب مرتبط با عضله مولر آسیب می بیند. عضله مولر یکی از عضلاتی است که تاثیر کمی در بالا کشیدن پلک دارد، بنابراین در افرادی که از سندرم هورنر رنج می برند، انتظار می رود که افتادگی جزئی پلک مشاهده شود. علل غیرمستقیم پتوز نوروژنیک عبارتند از دیابت، برخی از تومورها و مولتیپل اسکلروزیس (MS).
اطلاعات بیشتر در سایت دکتر سپیده سعادتی